Οστεοχόνδρωση: θεραπεία, συμπτώματα, σημεία, αιτίες

Εδώ είναι μια άλλη παθολογία που θεωρείται σχετιζόμενη με την ηλικία, αλλά συχνά εμφανίζεται άσχετη με την ηλικία.

Για παράδειγμα, αυτό το γεγονός: περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς με οστεοχόνδρωση παγκοσμίως παρατήρησαν τα πρώτα σημάδια της ανάπτυξής τους στην ηλικία των 25 ετών. Ναι, κανείς δεν θα πίστευε ότι τα γηρατειά θα μπορούσαν να έρθουν τόσο γρήγορα. . . Κάποιοι πιστεύουν ότι αυτά τα χρόνια είναι ώριμα, κάποιοι είναι πιο συνηθισμένοι να τα ωθούν κοντά στην εφηβεία και κάποιοι δεν φαίνεται να αποτελούν αιτία αδιαθεσίας. Όλοι όμως συμφωνούν ότι δεν υπάρχει ηλικία για τη διαδικασία γήρανσης, τουλάχιστον.

Ποιο είναι το πρόβλημα? Στην πραγματικότητα είναι πολύπλοκο και μπορεί να φαίνεται περίπλοκο σε έναν απλό άνθρωπο. Αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα περίπλοκο σε αυτό. Στην ενότητα για την κήλη δίσκου είπαμε ότι το περιεχόμενό της είναι νερό με πρωτεΐνες διαλυμένες μέσα, σωστά; Έτσι, όλη η οστεοχονδρωσία, μαζί με το ποσοστό, τη σοβαρότητα και τις προβλέψεις θεραπείας, βασίζονται στην πραγματικότητα σε αυτές τις πρωτεΐνες. Τι εννοούμε; Τώρα όλα γίνονται ξεκάθαρα.

Οι πρωτεΐνες στο «γέμιση» του μεσοσπονδύλιου δίσκου ονομάζονται γλυκοζαμινογλυκάνες. Ίσως δεν χρειάζεται να θυμόμαστε αυτό το όνομα.

Αλλά είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο κύριος σκοπός των γλυκοζαμινωμένων δικανών είναι η συγκράτηση του νερού. Επιπλέον, με δυνατότητα σταδιακής απελευθέρωσης υπό πίεση. Με άλλα λόγια, οι πρωτεΐνες που συνθέτουν την υφή που μοιάζει με ζελέ του «πληρωτικού» για το δίσκο είναι φτιαγμένα με τέτοιο τρόπο ώστε το νερό σε αυτό να θερμαίνεται όταν είναι σε ηρεμία και σταδιακά να ωθείται προς τα έξω υπό φορτίο.

Φυσικά, το ίδιο το νερό είναι πολύ υγρό για να κάνει κάτι τέτοιο. Γι' αυτό το σώμα συνθέτει ειδικές πρωτεΐνες - μοναδικές! Ανάλογο παραγόντων πήξης τροφίμων όπως καραγενάνη, κόμμι, άμυλο.

Για να παραμείνουν σε τάξη τα περιεχόμενα του μεσοσπονδύλιου δίσκου (και είναι, όπως θυμόμαστε, η βάση των αποσβεστικών του ιδιοτήτων), χρειαζόμαστε μια ζωή:

• παρακολουθούμε τι τρώμε για να αποφύγουμε ελλείψεις σε ζωτικές ουσίες, ιδιαίτερα πρωτεΐνες.
• αποφύγετε τους μυϊκούς σπασμούς στην πλάτη.
• Διατήρηση της ενεργού κυκλοφορίας του εγκεφαλονωτιαίου υγρού και του αίματος σε αυτό για την ομαλοποίηση των μεταβολικών διεργασιών στους ιστούς της σπονδυλικής στήλης.
• αποφύγετε τραυματισμούς και μολύνσεις των ιστών της σπονδυλικής στήλης.
• Διατήρηση του μεταβολισμού νερού-αλατιού στο σώμα.

Συμπτώματα οστεοχονδρωσίας

Στην αρχή, η πλάτη μας θα αρχίσει να "χτυπά χορό" στον ρυθμό κάθε μας κίνησης. Ωστόσο, αυτό το τραύμα μπορεί να ακούγεται μόνο για πολύ καιρό. Στο μέλλον θα υπάρξει μια εποχή αισθήσεων - συνεχές τράβηγμα, πόνος και ενόχληση στις περιοχές που επηρεάζονται από την οστεοχονδρωσία Γίνονται αισθητές κατά την ηρεμία και σταδιακά αυξάνονται με την κίνηση. Υποκειμενικά, οι ασθενείς διαπιστώνουν ότι οι προσβεβλημένες αρθρώσεις κουράζονται πιο γρήγορα από άλλες. Συνεπώς, όσο πιο κουρασμένοι νιώθουν, τόσο πιο επώδυνος είναι ο πόνος.

Αλλά φυσικά αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση το τέλος της διαδικασίας, αν και δεν είναι πλέον η αρχή. Εξάλλου, η κατάσταση του μεσοσπονδύλιου δίσκου δεν βελτιώνεται, και η κατάσταση του χόνδρου επιδεινώνεται όσο προχωρά η κατάσταση και μάλιστα πολύ γρήγορα. Με την πάροδο του χρόνου, τα ίδια τα τσακίσματα γίνονται επώδυνα.

Καθένας από αυτούς τους θορύβους συνοδεύεται πλέον από έναν θαμπό πόνο τόσο στον τόπο της εμφάνισής του όσο και σε κοντινούς ιστούς κάθε είδους. Φαίνεται να διαδίδεται ως εκτεταμένο επώδυνο κύμα από ένα σημείο της άρθρωσης - ακριβώς σύμφωνα με τους νόμους του συντονισμού.

Συμπτώματα αυχενικής οστεοχόνδρωσης

Όταν έχουμε προβλήματα με την αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, μπορούμε να νιώσουμε:

• Ανθεκτικό στον πονοκέφαλο στην τυπική θεραπεία - θαμπό, που πονάει, σφύζει, σταθερό, ομοιόμορφα κατανεμημένο σε ολόκληρο το κεφάλι. Συμπίπτει με αύξηση του πόνου στον αυχένα και μοιάζει με πονοκέφαλο που εμφανίζεται με αύξηση της αρτηριακής πίεσης. Κατά κανόνα, η υπερβολική πίεση στην οστεοχονδρωσία οδηγεί σε πονοκέφαλο.
• Κρίσεις ζάλης χωρίς κίνητρα κατά τη διάρκεια της ημέρας: με ξαφνικές αλλαγές στη στάση του σώματος, κινήσεις του κεφαλιού, τρόμο. Η ζάλη συχνά συμπίπτει με τον ρυθμό της αναπνοής - μια επικίνδυνη «ελαφρότητα» στο κεφάλι εμφανίζεται με κάθε εισπνοή και εξαφανίζεται κατά την εκπνοή. Τέτοια συμπτωματολογία σημαίνει ότι η ενδοκρανιακή πίεση μειώνεται αυτή τη στιγμή και όχι υπερβολική, όπως στο προηγούμενο παράδειγμα. Κατά κανόνα, αυτά τα δύο συμπτώματα παρατηρούνται εναλλάξ σε όλους τους ασθενείς με αυχενική οστεοχονδρωσία, εμφανίζονται περιοδικά και διαρκούν αρκετές ημέρες. Μερικές φορές το ένα αντικαθιστά το άλλο, μερικές φορές χωρίζονται από περιόδους σχετικής πίεσης.
• πόνος στον αυχένα, ειδικά στη βάση του κρανίου. Στο αρχικό στάδιο, εκδηλώνεται με μια ασαφή ενόχληση κατά τη διάρκεια της ημέρας και ένα τραύμα κατά την περιστροφή του κεφαλιού. Αλλά το άγγιγμα της σπονδυλικής στήλης σε αυτή την περιοχή ή η προσπάθεια να κάνετε μασάζ στους μυς οδηγεί σε πόνους στους μύες και ακαμψία των μυϊκών ινών. Στη συνέχεια, ο πόνος είναι μόνιμος και αυξάνεται με το γύρισμα του κεφαλιού στο πλάι, την κάμψη στο στήθος, μετά τον ύπνο σε ένα ψηλό ή πολύ μαλακό μαξιλάρι.
• πόνους στο στήθος (όπως κάτω από τα πλευρά), κάτω από την ωμοπλάτη, με επιστροφή στον ώμο και τους άνω θωρακικούς μύες. Μοιάζει με επίθεση στηθάγχης ή στεφανιαίας νόσου, όπως και ο πόνος από κήλη δίσκου, αλλά είναι πιο μόνιμος. Σε παθήσεις του καρδιαγγειακού συστήματος, για παράδειγμα, ο πόνος σπάνια διαρκεί περισσότερο από μερικές ώρες και εξαρτάται ελάχιστα από τον αναπνευστικό ρυθμό. Στην οστεοχονδρωσία είναι σταθερή, επιδεινώνεται με κάθε αναπνοή, διαρκεί έως και αρκετές ημέρες ή και περισσότερο.
• «Λουμπάγκο» σε όλη τη γραμμή των ώμων, συχνά μέχρι τα άκρα των δακτύλων. Κατά κανόνα, ανάλογα με την εξέλιξη της οστεοχόνδρωσης, ο ασθενής είτε πάσχει από σύντομο «οσφυϊκό» στην άρθρωση του ώμου ή από κρίσεις μούδιασμα και επίμονο οξύ «οσφυϊκό» σε όλη την εσωτερική επιφάνεια της άρθρωσης του ώμου του βραχίονα. Ο τραυματισμός των μικρών νευρώνων του ώμου δεν είναι αισθητός σε ηρεμία, αλλά επιδεινώνεται πολύ με τις πρώτες κινήσεις του κεφαλιού μετά από μεγάλη ακινησία. Οι ασθενείς το περιγράφουν ως «ηλεκτρικές εκκενώσεις κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης, στους μύες των ώμων. Και η ακτινοβολία στο χέρι συνοδεύεται συχνά από σπασμό των μυών του καρπού και παραβίαση της ευαισθησίας του δακτύλου του δακτύλου, καθώς και του μικρού δακτύλου.
• Αρκετά συχνά, αλλά σε λιγότερες από τις μισές περιπτώσεις αυχενικής οστεοχόνδρωσης, η ευαισθησία και η κινητικότητα της γλώσσας μειώνονται. Οι ασθενείς μπορεί να μην μπορούν να διακρίνουν κάποιες γεύσεις (πικρή, ξινή, γλυκιά δεν αναγνωρίζεται, αλλά είναι εύκολο να ονομάσουμε μια ανάμεικτη γεύση). Μερικοί άνθρωποι αναφέρουν αλλαγές στη λεξιλόγια, ειδικά όταν είναι απαραίτητο να μιλήσετε γρήγορα ή/και καθαρά.

Συμπτώματα οστεοχονδρωσίας στην περιοχή του θώρακα

Σημάδια θωρακικής οστεοχονδρωσίας:

• πόνος, τραβώντας πόνο στο στήθος, «κάπου κάτω από τα πλευρά». Σε αντίθεση με τη στεφανιαία νόσο, είναι δύσκολο για τον ασθενή να εντοπίσει με μεγαλύτερη ακρίβεια το κέντρο του. Αυτός ο πόνος εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον ρυθμό αναπνοής - αυξάνεται όταν εισπνέετε και όταν βήχετε. Και παρ' όλη την αβεβαιότητα για τη θέση του στο στήθος, κάθε μια από αυτές τις προσβολές αντηχεί ξεκάθαρα στις αιτιολογικές δίνες / σπόνδυλους. Σε 99 από τις 100 περιπτώσεις, είναι ο μετατοπισμένος σπόνδυλος που πονάει περισσότερο.
• διαταραχές της ευαισθησίας και της κινητικότητας του πνευμονικού διαφράγματος - η εμφάνιση αισθήματος ατελούς εισπνοής, αδυναμία εκτέλεσης της κάτω εκπνοής.
• Πόνος και ενόχληση στο γαστρεντερικό σωλήνα - ιδιαίτερα συχνό στο στομάχι, στο άνω μέρος του εντέρου, στο ήπαρ και στο πάγκρεας. Ο πόνος μπορεί να κυμαίνεται από ήπια, μη ακουστή ενόχληση έως εμφανείς κράμπες. Ως εκ τούτου, η οστεοχόνδρωση της περιοχής του θώρακα συχνά συγχέεται με την υποτονική γαστρίτιδα, την εντερίτιδα, την κολίτιδα και τη χρόνια παγκρεατίτιδα.

Συμπτώματα οσφυϊκής οστεοχονδρωσίας

Η οσφυϊκή οστεοχονδρωσία, που ονομάζεται επίσης οσφυϊκή μοίρα (έτσι γνωρίζουμε ότι είναι ένα και το αυτό πράγμα) είναι η πιο κοινή μορφή της πάθησης.

Μαζί του έχουμε:

• Πονώδης πόνος στο κάτω μέρος της πλάτης, που επιδεινώνεται όταν σκύβετε, κάθεστε ή στέκεστε για μεγάλα χρονικά διαστήματα - γενικά, σχεδόν οποιαδήποτε κίνηση του σώματος. Κατά κανόνα ενοχλεί τους ασθενείς το βράδυ όταν έχουν τη συνήθεια να κοιμούνται ανάσκελα με τα πόδια ίσια. Υποχωρεί μόνο μετά από πολύωρη παραμονή ή τη συνήθεια του ύπνου στη θέση του εμβρύου. Δηλαδή με τα γόνατα σφιγμένα στο στήθος. Οι ασθενείς με οσφυϊκή οστεοχόνδρωση αλλάζουν γρήγορα και οικειοθελώς από ένα μαλακό κρεβάτι σε ένα σκληρό, καθώς είναι ευκολότερο να διατηρηθεί η θέση του εμβρύου σε σκληρό πάτωμα όλη τη νύχτα.
• σύνδρομο οσφυϊκής δυσκαμψίας. Υπονοεί: την αδυναμία γρήγορης κάμψης μετά από μεγάλες περιόδους ορθοστασίας ή καθίσματος, η οποία σχετίζεται λιγότερο με πόνο παρά με γενική μείωση της εκτασιμότητας των μυών και ακαμψίας των οστών στην πληγείσα περιοχή. Ταχέως προοδευτικό μούδιασμα στην οσφυϊκή περιοχή όταν κάθεστε ή στέκεστε, που σχετίζεται με οξεία βλάβη στις νευρικές απολήξεις σε αυτή τη θέση των σπονδύλων.
• Εγκλωβισμός του ισχιακού νεύρου (ο κύριος νευρικός κορμός για τα πόδια που εισέρχεται στη σπονδυλική στήλη στην περιοχή του κόκκυγα). Με την οστεοχόνδρωση της οσφυοϊερής περιοχής, είναι ένα από τη σειρά ισχιακών σεναρίων, αν και όχι το μοναδικό. Παρά την ύπαρξη πολλών άλλων παραλλαγών, η ισχιαλγία είναι συχνά μια επώδυνη επιπλοκή της οστεοχόνδρωσης.

Θεραπεία της οστεοχονδρωσίας

Θα χρειαστούμε θεραπεία για μεγάλο χρονικό διάστημα, οπότε ας βελτιώσουμε πρώτα την ποιότητα ζωής στη δική μας πλάτη.

1. Ας βγάλουμε το πουπουλένιο κρεβάτι και το πουπουλένιο μαξιλάρι από το κρεβάτι. Ας αφήσουμε ένα κύριο στρώμα, ας πάρουμε ένα ορθοπεδικό μαξιλάρι - πυκνό, χαμηλό, με μια συμπαγή εσοχή στη μέση. Συνήθως αυτά τα μαξιλάρια είναι κατασκευασμένα από πολυεστέρα ταπετσαρίας. Επομένως, πρέπει να προσέχετε να μην είναι πολύ μαλακό - τώρα είναι επιβλαβές για εμάς. Και η πιθανότητα να «χτυπηθεί» και να μετατραπεί σε flat pancake σε μια εβδομάδα είναι πολύ μεγάλη. Το πάχος του ρολού στις άκρες θα πρέπει να είναι ίσο με το μήκος του λαιμού μας από τη βάση του κρανίου μέχρι τον 7ο σπόνδυλο, που προεξέχει όταν το κεφάλι γέρνει. Αν είναι 1, 5-2 εκατοστά χαμηλότερα, τόσο το καλύτερο.
2. Θα αγοράσουμε ένα άλλο μαξιλάρι που δεν είναι πολύ χοντρό ή θα χρησιμοποιήσουμε την παλιά μας μύτη σε νέα ποιότητα. Από εδώ και πέρα, πρέπει πάντα να τοποθετούμε αυτό το μαξιλάρι κάτω από τους μηρούς ή τους γλουτούς μας σε ύπτια θέση και κάτω από το πάνω γόνατο όταν κοιμόμαστε σε εμβρυϊκή θέση. Ας πειραματιστούμε με το βέλτιστο ύψος, πλάτος και θέση του μαξιλαριού - το σωστό, τοποθετημένο στη σωστή θέση, θα κάνει αμέσως τον πόνο στη συγκεκριμένη θέση να εξαφανιστεί στην πιο αισθητή εστίαση.
3. Η ανύψωση και η μεταφορά αντικειμένων άνω των 10 κιλών απαγορεύεται αυστηρά στην οστεοχονδρωσία. Επομένως, κάθε προπόνηση μαζί μας θα πρέπει να γίνεται με το δικό σας βάρος ή με ελάχιστο βάρος. Με οποιονδήποτε τύπο οστεοχονδρωσίας, είναι σοφότερο για εμάς να μην το κάνουμε μόνοι μας, αλλά να πάμε γυμναστήριο. Είναι στο γυμναστήριο γιατί η καρδιαγγειακή άσκηση (διάδρομος, ποδήλατο, σκι) και η φυσική κατάσταση δεν είναι το ίδιο πράγμα. Τώρα πρέπει οπωσδήποτε να στηρίζουμε τις πλάτες μας και να δουλεύουμε με την ίδια, σωστή στάση. Το καλύτερο για τέτοιους σκοπούς είναι ένας προσομοιωτής - ένα χαλύβδινο πλαίσιο στο οποίο τόσο εμείς όσο και το προς ανύψωση βάρος μπορούμε να κινηθούμε μόνο σε ένα πλάτος που περιορίζεται από τη δομή.
4. Μετά από κάθε προσπάθεια (συμπεριλαμβανομένου του κανονικού περπατήματος σε όρθια θέση), θα πρέπει να κάνουμε ένα ελαφρύ μασάζ στην πλάτη και να την τεντώνουμε απαλά. Η θερμότητα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περιοχές με ιδιαίτερα έντονους πόνους στην πλάτη - με την προϋπόθεση, φυσικά, ότι η εστία του πόνου δεν μετακινείται με την αλλαγή της στάσης του σώματος. Και δεδομένου ότι η μετανάστευση του πόνου είναι ένα κοινό φαινόμενο στην οστεοχονδρωσία, μερικές φορές μια απλή συνεδρία «πέντε λεπτά» σε ένα χαλάκι όπως το απλικατέρ Lyapko αποδεικνύεται πέντε φορές πιο αποτελεσματική από οποιοδήποτε θερμαντικό μαξιλάρι. Άλλωστε, δεν μπορούμε να αγοράσουμε ένα θερμαντικό στρώμα! Επιπλέον, στη ζεστή εποχή υπάρχει ο κίνδυνος η θέρμανση μιας τόσο μεγάλης περιοχής να καταλήξει σε θερμοπληξία. . .

Όταν τα καταλάβουμε όλα αυτά, τα λάβουμε υπόψη μας και είμαστε σίγουροι ότι δεν θα τα ξεχάσουμε, οργανώνουμε την ενεργοποίηση μεταβολικών διεργασιών για τη σπονδυλική μας στήλη. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, εάν έχετε οστεοχονδρωσία, δεν πρέπει να ασκηθείτε στο σπίτι. Πιο συγκεκριμένα, δεν πρέπει να παρασυρθείτε από αυτό - είναι καλύτερα να συνεργαστείτε με έναν επαγγελματία ορθοπεδικό ή έναν εκπαιδευτή, όπου υπάρχουν συσκευές που μπορούν να αντισταθμίσουν τα ελλείμματα δύναμης στη σπονδυλική μας στήλη. Δυστυχώς, καθώς δεν έχουν όλοι μια τέτοια επιλογή, εξακολουθούμε να τολμάμε να προτείνουμε κάποιες ασκήσεις προθέρμανσης με μειωμένη πιθανότητα επιπλοκών.

Υπάρχει μόνο ένας κανόνας εδώ που δεν πρέπει να παραβιαστεί. Δηλαδή: εάν έχουμε αποφασίσει να πάρουμε τα πάντα στα χέρια μας, είναι επιτακτική ανάγκη να παραγγείλουμε ή να αγοράσουμε έναν ειδικό ιατρικό επίδεσμο ή κορσέ πριν από την προπόνηση. Επίδεσμος για την αξιόπιστη στερέωση ακριβώς εκείνου του τμήματος της πλάτης όπου υπάρχει παθολογική διαδικασία. Θα πρέπει απλώς να το δουλέψετε και να δώσετε στο προβληματικό τμήμα της σπονδυλικής στήλης κάποια υποστήριξη που του λείπει αυτή τη στιγμή.

Ετσι:

1. Θα καθίσουμε κοντά στο τραπέζι, το καπάκι του οποίου θα ήταν στο στομάχι μας, σε μια καρέκλα με στενή και ψηλή πλάτη. Πρέπει να στηρίζουμε σταθερά και την πλάτη και το πίσω μέρος του κεφαλιού. Ας ακουμπήσουμε πίσω στην πλάτη της καρέκλας με όλη μας την πλάτη, ας τεντώσουμε τα χέρια μας και τα σύρουμε όσο πιο μακριά γίνεται κατά μήκος του καπακιού. Είναι ακόμη απαραίτητο να χαλαρώσετε λίγο και να σπρώξετε τις ωμοπλάτες προς τα εμπρός, αλλά για αυτό απαγορεύεται να αποκόψετε το πίσω μέρος του κεφαλιού ή την πλάτη από το στήριγμα. Ένα αντικείμενο που ζυγίζει περισσότερο από 10 κιλά θα πρέπει να τοποθετηθεί στη γραμμή στην οποία παραμένουν οι παλάμες μας σε αυτή τη θέση. Το σχήμα και η επιφάνειά του θα πρέπει να είναι ευχάριστα, καθώς στη συνέχεια πρέπει να πάρουμε αυτό το αντικείμενο ελαφρώς από κάτω με τις παλάμες μας και να το τραβήξουμε προς το μέρος μας χωρίς να το σηκώσουμε από την επιφάνεια. Δεν χρειάζεται να το μετακινήσετε τόσο πολύ με τα χέρια σας, αλλά με την καταπόνηση των μυών της ωμοπλάτης, που τώρα προσπαθούν να επαναφέρουν τους πήχεις, που έχουν τεντωθεί προς τα εμπρός, πίσω στην κανονική τους θέση. Όπως βλέπετε είναι μια «εξημερωμένη» και ελαφρώς προσαρμοσμένη για τις ανάγκες μας κωπηλατική μηχανή. Πιο συγκεκριμένα η τροποποίησή της που συνεπάγεται απλή αύξηση βάρους από μόνος της. Σε κάθε περίπτωση αυτή η άσκηση αναπτύσσει τους μύες της πλάτης -μεταξύ οι ωμοπλάτες καθώς και τα lats - καλά Αφού τραβήξουμε το βάρος προς το μέρος μας, θα πρέπει να μετακινηθεί προς τα πίσω και το τράβηγμα να επαναληφθεί 15 φορές ακόμη.
2. Ας σταθούμε κοντά στο τραπέζι που ήδη γνωρίζουμε και ας βάλουμε τα οστά της λεκάνης μας στην άκρη του καπακιού. Ας βάλουμε τα χέρια μας πίσω από το κεφάλι μας, ας ρίξουμε τα κεφάλια μας για να ακουμπήσουν τα μέτωπά μας στο τραπέζι. Ταυτόχρονα, το πίσω μέρος δεν πρέπει να είναι στρογγυλεμένο - θα το στρογγυλοποιήσουμε αργότερα. Προς το παρόν, η δουλειά μας είναι να κάνουμε 15 στροφές στο ίδιο το τραπέζι με την πλάτη σας ίσια και τα χέρια στο πίσω μέρος του κεφαλιού σας. Η σωστή στάση του σώματος σημαίνει ότι στο μέλλον, όταν πέσουμε στο τραπέζι, θα είμαστε όλο το πρόσωπό μας, όχι το μέτωπό μας. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να παραμείνουμε πάνω από το ίδιο το καπάκι και να μην βασιζόμαστε σε αυτό.
3. Θα χρησιμοποιήσουμε μία από τις ασκήσεις που περιγράφονται στην ενότητα Πρόληψη ασθενειών της πλάτης. Δηλαδή: είμαστε ξαπλωμένοι στο πάτωμα με τα χέρια τεντωμένα πάνω από τα κεφάλια μας, τα τεντωμένα πόδια μας διπλωμένα μεταξύ τους. Σηκώστε ένα (οποιοδήποτε) χέρι από το πάτωμα και ταυτόχρονα τεντώστε το προς τα εμπρός, καθώς και το αντίθετο πόδι. Φυσικά, αντί να προσπαθήσετε να ρίξετε το πόδι σας πάνω από το κεφάλι σας, θα πρέπει να το τραβήξετε προς τα πίσω με μια κλωτσιά. Στη συνέχεια, χαμηλώστε τα άκρα σας, μετρήστε μέχρι το τρία στο κεφάλι σας και επαναλάβετε με ένα άλλο ζευγάρι πόδια από το χέρι με το πόδι. Συνολικά, πρέπει να κάνετε 20 επαναλήψεις και για τα δύο ζευγάρια των άκρων.
4. Καθόμαστε στο πάτωμα με την πλάτη στον τοίχο, τα πόδια τεντωμένα μπροστά μας. Μην ακουμπάτε πολύ σφιχτά την πλάτη μας στον τοίχο και τοποθετήστε τις παλάμες μας με ασφάλεια στο πάτωμα. Τώρα πρέπει να σηκώσουμε το σώμα όσο πιο ψηλά γίνεται από το πάτωμα με το ένα χέρι. Είναι καλύτερα να κρατάτε τα πόδια σας ίσια, διατηρώντας παράλληλα τη θέση σας σε καθιστή θέση. Εάν οι ευθείες γραμμές δεν λειτουργούν, μπορείτε να δοκιμάσετε να τις πιέσετε στο στήθος σας. Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να λάβετε υπόψη ότι η αλλαγή της θέσης των ποδιών θα μετατοπίσει το κέντρο βάρους και θα πρέπει να ακουμπήσετε το κεφάλι σας στον τοίχο. Επαναλάβετε 5-7 φορές.
5. Παίρνουμε μια ειδική ζώνη για άρση βαρών - φαρδιά, από χοντρό δέρμα, η οποία στερεώνει τέλεια το κάτω μέρος της πλάτης. Στην περίπτωση ηπιότερων μορφών οστεοχονδρωσίας, είναι απολύτως δυνατό να αφήσετε μόνο τον επίδεσμο στη θέση του για να στερεωθεί η πληγείσα περιοχή. Στο μπάνιο, πάρτε μια λεκάνη ή κουβά 15 λίτρων που χρησιμοποιούμε στο αγρόκτημα. Το γεμίζουμε με νερό για να μην πιτσιλίσει στις άκρες, το παίρνουμε σε ελεύθερο μέρος. Τα πιάτα με νερό πρέπει να τοποθετούνται στο πάτωμα, τα πόδια να είναι ελαφρώς ανοιχτά και λυγισμένα. Γόνατα για σταθερότητα, μετακινήστε το σώμα ελαφρώς προς τα εμπρός. Θα πρέπει να πάρουμε μια πολύ διφορούμενη στάση - μια ελαφριά κάμψη προς τα εμπρός, με τους γλουτούς να είναι αισθητά πίσω, αλλά μια ομοιόμορφη γραμμή της σπονδυλικής στήλης στο πάνω μέρος του σώματος. Από την άποψη της ανατομίας του ανθρώπινου σώματος, αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό και σωστό. Όταν φτάσουμε στην επιθυμητή θέση, θα πρέπει ακόμα να καθίσουμε μέχρι να μπορέσουμε να πιάσουμε τις λαβές της λεκάνης χωρίς να στρογγυλοποιήσουμε την πλάτη. Στη συνέχεια, η λεκάνη πρέπει να ανυψωθεί και τα γόνατα και το κάτω μέρος της πλάτης να ισιωθούν με μια συγχρονισμένη κίνηση.

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, το αυτο-μασάζ είναι πιο διαισθητικά πιο κατανοητό για τους περισσότερους ανθρώπους επειδή βασίζονται στις αισθήσεις. Και σας συμβουλεύουμε να κάνετε απλά τακτικά (καθημερινά) μια ανεξάρτητη συνεδρία με ένα μασάζ για να μάθετε τα δομικά χαρακτηριστικά της πλάτης σας, με όλες τις παθολογίες και τις αναλογίες της. Ωστόσο, δεν υπάρχουν δύο πανομοιότυπες περιστροφές στον κόσμο. Κανένας μασέρ ή γιατρός δεν θα μελετήσει αυτό το όργανο καλύτερα από εμάς. Οι μεμονωμένες λεπτομέρειες της δομής της πλάτης μας μπορεί να είναι εξαιρετικά σημαντικές εδώ. Ειδικά αν επηρεάζεται μόνο μέρος της σπονδυλικής στήλης ή αν η βλάβη της περιλαμβάνει «επιβαρυντικές περιστάσεις» με την έννοια της καμπυλότητας, κήλες, δυσπλασίες.

Ακόμα, εδώ είναι μερικές συστάσεις σχετικά με τις αποχρώσεις του μασάζ διαφορετικών τμημάτων. Στην πραγματικότητα, στο πρωτότυπο είναι γνωστά μόνο στους ειδικούς και συχνά παραλείπονται από τη δημοφιλή παρουσίαση των τεχνικών μασάζ. Ετσι:

Στην αυχενική οστεοχονδρωσία και οι δύο τύποι μυών προσβάλλονται εξίσου συχνά και σοβαρά. Επομένως, ένα τακτικό, έστω και βαθύ μασάζ δεν φέρνει πάντα την αναμενόμενη ανακούφιση στον ασθενή. Άλλωστε, η ζώνη του ώμου είναι η πιο ογκώδης σε όλο το σώμα και πουθενά δεν είναι «κρυμμένοι» οι σκελετικοί μύες τόσο βαθιά όσο εδώ.

Και για να είστε πλήρως ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα, θα εξετάσουμε διάφορες διατάξεις που θα σας διευκολύνουν να φτάσετε σε αυτές:

• Όταν κάνετε μασάζ στους επώδυνους δελτοειδή, ο ευκολότερος τρόπος για να «φθάσετε» στην εξωτερική τους άκρη είναι να πιέσετε το δάχτυλό σας από πάνω στην εσοχή μεταξύ της κλείδας και των «εξογκωμάτων» της άρθρωσης του ώμου. Δεν πρέπει να πιέζετε πολύ δυνατά το δάχτυλό σας - εκεί. Εκτός από τον μυ, υπάρχουν και οι σύνδεσμοι του ώμου. Ωστόσο, αν ζυμώσουμε την άκαμπτη κεφαλή του μυός, θα αρχίσουμε να διακρίνουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια τη μαλακή ίνα του και την ελαστική συνδεσμική συσκευή. Είναι απαραίτητο να δουλέψετε αποκλειστικά με μαλακό κεφάλι και να το ζυμώσετε με περιστροφικές κινήσεις. Στη συνέχεια, μπορείτε να ανεβείτε κατά μήκος της γραμμής των ώμων και 2-3 cm προς τα πάνω, συνεχίζοντας να εργάζεστε από την κορυφή.
• η εσωτερική άκρη του δελτοειδούς μυός (ο πιο προβληματικός μυς του ώμου στην καθημερινή ζωή) συνδέεται με τον 7ο σπόνδυλο. Είναι πιο δυνατός από άλλους όταν, όπως λένε, γέρνουμε το κεφάλι προς το στήθος μας. Αλλά κάτω από το κεφάλι του δελτοειδούς υπάρχει ένας αριθμός σκελετικών μυών που προστατεύονται πλήρως από τους χειρισμούς από πάνω. Εν τω μεταξύ, η μερίδα του λέοντος των «εκφορτώσεων» της οστεοχονδρωσίας περνά από τις ίνες τους. Επομένως, πρέπει να ξαπλώνουμε ανάσκελα σε μια μαλακή επιφάνεια.

Το μέσο της πλάτης θα μας δώσει λιγότερα προβλήματα με τον αριθμό των ίδιων των μυϊκών ινών. Ωστόσο, ο σχεδιασμός τους είναι πολύ περίπλοκος - με την έννοια ότι οι περισσότερες μυϊκές κεφαλές εδώ δεν συνδέονται με τα όρια των οστών, αλλά μάλλον πηγαίνουν από κάτω, ας πούμε έτσι. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις ωμοπλάτες, όπου όλοι οι μύες της μέσης είναι προσαρτημένοι στη μία πλευρά, αλλά κανένα από αυτά τα εξαρτήματα δεν είναι απευθείας στην άκρη του οστού ή πάνω:

• αν μας βασανίζει πόνος καύσου ή μαχαιρώματος «κάπου κάτω από την ωμοπλάτη», δεν έχει σημασία αν παρατηρείται πάνω, κάτω ή ακόμα και στη μέση της ωμοπλάτης. Γεγονός είναι ότι δεν μπορούμε να φτάσουμε σε αυτά τα μέρη στη συνηθισμένη ξαπλωμένη θέση. Πρέπει να ξαπλώνουμε έτσι ώστε το χέρι που κάνουμε μασάζ να κρέμεται ελεύθερα από το κρεβάτι και να ξαπλώνει στο πάτωμα. Το χέρι εργασίας είναι πάντα το αντίθετο και πρέπει να τυλίγεται σφιχτά από πάνω, πίσω από το πίσω μέρος του κεφαλιού. Άβολο αλλά αποτελεσματικό. Είναι καλύτερο να κάνετε μασάζ στο μεσαίο τμήμα κάτω από την ωμοπλάτη με ένα σκληρό μασάζ - μετά βίας θα πιάσουμε με τα δάχτυλά μας και επομένως δεν θα μπορούμε να πιέσουμε. Για να αυξηθεί η εμβέλεια, μπορεί να τοποθετηθεί ένα μαξιλάρι κάτω από τον αγκώνα του χεριού εργασίας.
• πώς να τεντώσεις τις πάνω γωνίες του πλατύφυλλου και να βάλεις το χέρι σου πάνω του, ακόμη και η ιδιοφυΐα των ακροβατικών δεν θα μπορέσει. Τα lats είναι οι μύες που επιτρέπουν στους bodybuilders, και στο σωματικά καλά ανεπτυγμένο άτομο γενικά, να επιδείξουν την κλασική επέκταση σε σχήμα V της πλάτης από τον κορμό στους ώμους. Πάνω τους αναπτύσσεται καλά η μηχανή κωπηλασίας - το τράβηγμα βαρέων αντικειμένων στο στήθος. Βρίσκονται στο πάνω μέρος της πλάτης και αυστηρά στα πλάγια. Η αξία των αναπτυγμένων λατ για τη δύναμη των χεριών και της πλάτης δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί, επομένως όχι μόνο πρέπει να αναπτυχθούν, αλλά και να παρακολουθούνται για την κατάστασή τους. Επιπλέον, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δεν τα ακολουθεί καθόλου και πολύ σπάνια χρησιμοποιούνται απευθείας στην κανονική ζωή. Για το μασάζ lats, είναι καλύτερα να πάρετε μια ξαπλωμένη θέση στο πλάι. Σε αυτή την περίπτωση, για λόγους σταθερότητας, τα πόδια θα πρέπει να τραβιούνται πιο κοντά στο στομάχι, το χέρι εργασίας πρέπει να τραβιέται προς τα εμπρός κατά μήκος της επιφάνειας που βρίσκεται και να τοποθετείται κάτω από τη μασχάλη του βραχίονα για μασάζ. Για λόγους ευκολίας, το χέρι που πρόκειται να κάνετε μασάζ δεν χρειάζεται να είναι χαμηλωμένο στο πλάι· είναι πιο πρακτικό να το κατεβάζετε στο κρεβάτι στο ύψος του στήθους. Στη συνέχεια, το κάτω άκρο της ωμοπλάτης επεκτείνεται μετά από αυτό και τα lats συνδέονται αμέσως σε αυτό.

Η οσφυϊκή περιοχή έχει τα δικά της δομικά χαρακτηριστικά. Από τη μία πλευρά, η ίδια σειρά μικρών σκελετικών μυών τρέχει κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης που κινούν τους σπονδύλους κατά τη στροφή. Δεύτερον, πολλοί μύες που προέρχονται από πάνω είναι προσκολλημένοι στο ιερό οστό σε αυτό το σημείο. Δηλαδή, συνδέοντας το κάτω μέρος της πλάτης με το πάνω μέρος - στην πραγματικότητα, μπορείτε να διατηρήσετε και να διατηρήσετε την ταχύτητα της καμπύλης πλάτης σε σχήμα S καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής σας. Παρεμπιπτόντως, για το λόγο αυτό, η αδυναμία στο κέντρο της πλάτης (σκολίωση) συνοδεύεται συχνά από καμπυλότητα της πλάτης - λόρδωση και κύφωση. Ο κύριος μυς της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης είναι το lats. Χωρίς την υγεία τους, δεν θα δούμε μια κανονική καμπύλη σε σχήμα S ως τα αυτιά μας. Και το ιερό οστό και η ουρά θα συνεχίσουν να μας βλάπτουν ακόμα και χωρίς οστεοχόνδρωση.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν:

• Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο πλατύς ραχιαίος μυς τρέχει απότομα λοξά: το άνω άκρο του συνδέεται στο κάτω μέρος της ωμοπλάτης και το κάτω - στο ιερό οστό, δηλαδή στον κόκκυγα. Όταν λοιπόν περπατάμε στο πλάι με τα δάχτυλά μας ή ένα μασάζ κατευθείαν από τη μασχάλη, ζυμώνουμε έναν μυ που συνδέεται εξίσου με την πλάτη και την κοιλιά - τον λοξό κοιλιακό μυ. Αυτός δεν είναι ο πλατύς που συνδέει το κάτω μέρος της πλάτης με τον ώμο - ο λοξός μυς είναι υπεύθυνος για την αυστηρή κλίση του σώματος προς τη μία πλευρά. Πάνω απ 'όλα, να ισιώνουμε με επιτυχία από αυτή την κλίση. Πάσχει άσχημα από σκολίωση και βλάβες της πυέλου. Το κύριο τμήμα του, για εμάς, είναι το κάτω, κοντά στο μηριαίο οστό. Υπάρχουν δύο κεφαλές που το στερεώνουν στην άρθρωση της κνήμης. Το ένα είναι πιο κοντά στους γλουτούς (συγχωνεύεται με τον ανώτερο λοβό του) και το δεύτερο πηγαίνει ελαφρώς προς τα εμπρός στη βουβωνική χώρα. Αν λοιπόν συνηθίσουμε να κάνουμε μασάζ σε ολόκληρη την περιοχή γύρω από τις προεξοχές των οστών της λεκάνης, σίγουρα δεν θα είναι περιττό.
• Αν για κάποιο λόγο (κυρίως πόνο) αποφασίσουμε να ζεστάνουμε τους γλουτούς, καλύτερα να το κάνουμε στο πλάι με τα γόνατα πιεσμένα στο στήθος. Σε αυτή τη θέση, όλοι οι γλουτιαίοι μύες είναι διαθέσιμοι για το μασάζ. Για πρώτη φορά, οι γλουτοί μπορεί να μας φαίνονται πολύ επώδυνοι και σαν να είναι εξ ολοκλήρου κατασκευασμένοι από ιστό τενόντων - θα αισθανόμαστε τόσο σφιχτό. Στην πραγματικότητα, δεν πρέπει να είναι έτσι - είναι κράμπα. Είναι ιδιαίτερα αισθητή στους άνω λοβούς και στο μεσαίο τμήμα. Συνήθως, στο κέντρο των γλουτών, το δάχτυλο πρέπει να πιέζεται ελεύθερα στο βάθος μιας φάλαγγας - η διάταξη των γλουτιαίων μυών δεν είναι μικρότερη από τη διάταξη των μυών των ώμων. Αυτό πρέπει να επιτύχουμε χωρίς να δίνουμε προσοχή στον καυστικό πόνο.